برگاموت از خانواده مرکبات است که بسته به بلوغش به رنگهای زرد و یا سبز وجود دارد.
این میوه اندازه‌ای شبیه به پرتقال دارد و تحقیقات ژنتیکی در ررابطه با ریشه‌ی گیاه، ما را به این نتیجه رسانده است که برگاموت ترکیبی از لیمو و نارنگی تلخ است.
از عصاره این گیاه برای طعم و عطر مواد غذایی و عطر و لوازم آرایشی استفاده می‌شود. برگاموت به عنوان یکی از اصلی‌ترین نت‌های بویی در خانواده مرکبات (citruses) در عطریات کاربرد دارد.
منشا این گیاه کشور ترکیه است و از نام bergamottlo ایتالیایی برگرفته شده است. اولین سابقه‌ی ثبت شده از استفاده روغن برگاموت در رایحه به سال ۱۷۱۴ (یعنی تقریبا ۳۰۰ سال پیش) برمی‌گردد. این سابقه در آرشو برند فرینا کشف شده است.
برگاموت در زمستان شکوفا می‌شود و میوه‌ی آن ترشی کمتر از لیمو و تلخی بیشتر از گریپ فروت دارد.
تولید این میوه به طور عمده در مناطق ساحلی کشور ایتالیا است و نماد شهر Reggio di Calabria محسوب می شود. دلیل کشت این گیاه در این شهر رطوبت و حرارت مطلوب منطقه است. اما در کشورهایی مانند آرژانتین، برزیل، الجزایر، ساحل عاج، مراکش، تونس و ترکیه نیز به طور محدود کشت می‌شود.
این نوع مرکبات در جنوب ایتالیا برای استفاده در روغن‌های معطر و در جنوب ترکیه برای استفاده در مارمالاد کشت می‌شود. هر صد کیلو برگاموت حدود ۳ اونس روغن تولید می‌کند.
کشور ایتالیا برای حفظ شهرت خود در تولید این میوه از آزمایش‌ها و گواهینامه‌های خاصی استفاده می‌کند و ایستگاه آزمایشی این گیاه در شهر Reggio di Calabria قرار گرفته است.
طی جنگ جهانی دوم صادرات این میوه از ایتالیا امکان‌پذیر نبود و محصولات از کشورهای رقیب مانند برزیل به سایر نقاط جهان صادر می‌شد.
برگاموت در محصولات آرایشی و عطر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. پوست برگاموت باعث تحریک دانه‌های پوستی می‌شود. از این‌رو از سال ۱۹۵۹ در کرم‌های برنز کننده و ضد آفتاب‌ها از آن‌ها استفاده می‌شد. ولی در سال ۱۹۹۵ استفاده از آن در این کرم‌ها به دلیل ایجاد ملانونهای بدخیم ممنوع شد.
در سال ۲۰۱۷ طی تحقیقات بالینی استفاده از روغن برگاموت با کیفیت پایین برای زنان باردار و کودکان نا‌امن است. عوارض جانبی احتمالی نوشیدن برگاموت به صورت دمنوش ممکن است موجب گرفتگی عضلانی یا تاری دید شود.
