کامکوات میوه‌ای خوراکی است و رنگ و شکلی شبیه به نارنگی دارد اما بسیار از آن کوچکتر است. فرم آن شبیه زیتون است ولی از آن بزرگ‌تر است.
این میوه خوش طعم عطر در رده‌ی مرکبات نسبتا سرد قرار می‌گیرد. نام انگلیسی این میوه از gam-gwat به معنای نارنگی طلایی گرفته شده است. کامکوات میوه‌ای بومی از جنوب آسیا و اقیانوس آرام است. کامکوات به مدت طولانی در هند، ژاپن، تایوان، فیلیپین کشت شده است و در سال ۱۸۴۶ توسط رابرت فورتلا، در لندن به اروپا معرفی شد. سپس در مدت کوتاهی به آمریکای شمالی رفت و در‌آنجا پرورش و تکثیر یافت.
درختچه‌های این میوه همیشه سبز است و ارتفاعی حدود ۵/۲ تا ۵/۴ متر دارند، با شاخه‌هایی متراکم و گاهی اوقات دارای خارهایی کوچک با برگهای سبز تیره. گل‌های این گیاه نیز سفید رنگ و شبیه به گل‌های دیگر مرکبات است.
گونه‌های مختلف کامکوات:
درخت آن بسته به اندازه‌اش می‌تواند صدها یا هزاران میوه در سال تولید کند. کامکوات‌ها در چند شکل و گونه متفاوت هستند: گرد، بیضی، میوا، هنگ کنگ، حیانگو و مالایان
کامکوات گرد بیشتر از سایر گونه‌ها کاشت می‌شود. این میوه اواسط تا اواخر زمستان می‌رسد.
درخت کامکوات بیضی از شکل میوه‌ها و تراکم آن‌ها در درختچه‌ها و همچنین به دلیل فقدان خارها قابل تشخیص است.
کامکوات هنگ کنگ تنها به عنوان یک درختچه‌ی زینتی زیرا میوه‌ای اسیدی و غیرخوراکی تولید می‌کند.
کامکوات حیانگو یک گونه ترکیبی است. زمانی که کاملا رسیده باشد به رنگ نارنجی روشن است، همچنین برگهای آن به صورت جداگانه دور آن است.
کامکوات مالایان در شبه جزیره مالائیک رشد می‌کند و نسبت به بقیه گونه‌ها پوست میوه نازکت‌تر و اندازه آن بزرگ‌تر است.
این میوه می‌تواند به صورت پخته شده هم استفاده شود. پوست آن دارای عطر و طعم شیرین است اما داخل میوه طعمی ترش دارد.
درختچه این میوه در چین و دیگر کشورهای آسیایی به عنوان سمبل موفقیت در سال جدید به هنوان هدیه ارائه می‌شود.
